بنابراین، اگر یک پاسخ مالی بلندپروازانه به رکود همه گیر اجرا نمی شد، اقتصاد ایالات متحده چگونه به نظر می رسید؟
اول از همه، در آن جایگزین، تقریباً به طور قطع ایالات متحده همچنان با تورم بالاتر مواجه خواهد شد، زیرا زنجیره های تامین جهانی توسط ویروس مختل شده است. قابل ذکر است، ما همچنان شاهد تورم بالا در کشورهایی هستیم که سیاست مالی تهاجمی را دنبال نمی‌کنند: 5.5 درصد در اسپانیا و 4.6 درصد در آلمان، برای مثال. بدون اقدام مالی بلندپروازانه کنگره، بهبودی همه گیر برای کارگران آمریکایی بیشتر شبیه “بازیابی” گذشته بود: دوره چند ساله رکود – یا حتی کاهش – نرخ اشتغال علیرغم بازگشت به رشد مثبت تولید ناخالص داخلی.
این “بازیابی های بیکار” بدبخت برای کارگران آمریکایی بسیار آشنا است. در شش سه ماهه پس از هر یک از سه رکود گذشته – رکود بزرگ در سال 2009، رکود “دات کام” در سال 2001، و رکود اقتصادی جنگ خلیج فارس در سال 1991 – نرخ اشتغال در سنین اولیه همچنان رو به کاهش بود و نسبت به سطوح قبل از رکود به شدت افسرده بود. چه ARP تصویب شده باشد یا نه، کاخ سفید امروز با پیامدهای سیاسی تورم بالاتر برخورد خواهد کرد، حتی اگر با نرخ های اندکی پایین تر. آنچه متفاوت است این واقعیت است که ممکن است به جای یک دهه آینده شاهد بهبودی کامل در اشتغال در سال آینده باشیم.
پاسخ مالی به همه‌گیری – از جمله ARP – موفق‌ترین سیاست ضد رکودی است که تاکنون در ایالات متحده به دست آمده است. سال 2020 شاهد کاهش نرخ فقر بودیم. 2.6 واحد درصد پس از نقل و انتقالات مالی، در حالی که بهبود بازار کار متعاقب آن تقریباً سریع ترین بوده است 40 سال. در حالی که تورم یک نگرانی قابل درک است، مصرف و پس‌انداز اسمی خانوار هر دو هستند بطور قابل ملاحظه ای بالاتر نسبت به قبل از همه گیری ترازنامه خانوارها هستند قوی ترین آنها در یک نسل بوده اند، باند قابل توجهی را برای رونق مصرف و اشتغال بیشتر فراهم می کند.
اگر بهبود بیماری همه گیر را به عنوان گسترش سال 2010 در سرعت بیش از حد تصور کنیم و ساعت را در آوریل 2020 شروع کنیم، از نظر نتایج اشتغال در بهار 2017 هستیم. کارشناس بازار کار به همان سرعت در حال حرکت است، کامل با مفسران که به اشتباه اعلام کرد در آن زمان همانطور که اکنون اشاره می کنند که اقتصاد “فراتر از اشتغال کامل” رفته است. ما هنوز در سلامت کامل بازار کار نیستیم، اما قرار است ظرف یک سال آینده بهبودی کامل پیدا کنیم. آنچه پس از رکود بزرگ بیش از یک دهه به طول انجامید ممکن است ظرف بیش از دو سال قابل دستیابی باشد.
در حالی که شوک‌های عرضه و شوک‌های تقاضا هر دو نقشی در تورم امروزی ایفا کرده‌اند، تأثیرات هر دو به‌طور چشمگیری توسط نرخ‌های پایین تاریخی سرمایه‌گذاری دولتی و خصوصی در دو دهه گذشته تقویت شده است. منتقدانی که تورم امروز را به مازاد تقاضا نسبت می دهند، تنها بخشی از ماجرا را بیان می کنند: بدون سرمایه گذاری کافی، اقتصاد ما به مراتب کمتر قادر به پاسخگویی به هرگونه شوک غیرمنتظره است.
واکنش مالی ضعیف به رکود 2001 (یک چک 300 دلاری! خیلی کهنه!) و یک دهه شکست در پرداختن واقعی به رکود بزرگ در یک اجماع اقتصادی با رشد کم و سرمایه گذاری کم، در کنار بازارهای کار کم خون. سرمایه‌گذاری ناکافی و زنجیره‌های تامین به‌موقع، اقتصاد آمریکا را فاقد آن نوع ظرفیت مازاد کوتاه‌مدت مورد نیاز برای تاب‌آوری در برابر شوک‌های عرضه و تقاضای ناشی از همه‌گیری و پاسخ‌های سیاستی آن کرده است.
در واقع، بخش بزرگی از تورمی که امروز شاهد آن هستیم، نتیجه این است که کسب‌وکارها، در ابتدای همه‌گیری، تصور می‌کردند که بهبودی به‌اندازه بهبود پس از رکود بزرگ، کند و کشیده خواهد بود. تا حدودی منطقی، خودروسازان انتظار پاسخ مالی ناکافی را داشتند و سفارشات خود را برای نیمه هادی ها کاهش دهند و سایر کالاهای واسطه ای در مارس 2020. با این حال، زمانی که واکنش مالی جواب داد و تقاضا برای خودرو بازگشت، همان خودروسازان مجبور شدند به عقب برگردند و زنجیره تامین خود را تحت فشار قرار دهند. شرکت‌های اجاره‌ای ناوگان خود را تنها برای اینکه مجبور شوند منحل کردند به طور کامل ذخیره شود موجودی خودروهای دست دوم آنها یک سال بعد زمانی که تولید خودروهای جدید متوقف شد. سهم نه چندان قابل توجهی از تورم امروزی می تواند ریشه آن را به عدم پاسخگویی به رکودهای قبلی به همان شدتی که ما به رکود همه گیر پاسخ دادیم، ردیابی کند.
خوشبختانه، ما در حال حاضر شاهد یک واکنش تجاری هستیم که می تواند در بلندمدت کاهش دهنده تورم باشد: سفارشات جدید تولیدکنندگان برای کالاهای سرمایه ای به طور قابل توجهی افزایش یافته اند، که نشان می دهد شرکت ها مایلند در حال حاضر برای تجهیزات سرمایه ای هزینه کنند. بررسی های تولیدی و مشاغل غیر تولیدی انجام شده توسط بانک های فدرال رزرو منطقه ای داستان مشابهی را پیشنهاد کنید.
تصویب موفقیت آمیز بسته Build Back Better در واقع می تواند به دولت و مشاغل کمک کند تا سرمایه گذاری بیشتری انجام دهند تورم را پایین بیاورند با وجود افزایش هزینه های دولت در حال حاضر، به خوبی در آینده خواهد بود.
با این حال، آن شکست ها در گذشته ما را از پرداختن به تورم در حال حاضر معذور نمی کند. به تعبیر دونالد رامسفلد، شما با اقتصادی که دارید وارد یک بیماری همه گیر می شوید، نه با اقتصادی که می خواهید. تورم نه خوب است و نه محبوب، و صرف نظر از اینکه چه مقدار از آن در نهایت گذرا باشد، برای خانوارها هزینه است. این بدان معنا نیست که ما باید فوراً مسیر خود را معکوس کنیم و سیاست های مالی و پولی سختگیرانه را آغاز کنیم. در عوض، ما باید تمام ابزارهایی را که دولت برای مقابله با تورم امروز در اختیار دارد، به ویژه اصلاحات نظارتی و قانونی بررسی کنیم.
کنگره و قوه مجریه راه های بسیار بیشتری برای پرداختن به تورم نسبت به آنچه اکثر تفسیرها فرض می کنند دارند. اصلاحات ساختاری که به ورودی های کلیدی اقدامات تورم می پردازد، امکانات قانع کننده ای را ارائه می دهد. کاهش هزینه های متورم مراقبت های بهداشتی و تاکید بیشتر بر کیفیت در هنگام پرداخت غرامت به ارائه دهندگان و شرکت های دارویی کلیدی است.
در عین حال، حمایت از سمت عرضه برای مسکن از طریق سرمایه گذاری عمومی بیشتر می تواند به کاهش فشار اجاره بها در طولانی مدت کمک کند. حمایت از سرمایه گذاری در مقیاس بزرگ در انرژی ارزان تر و پاک تر و زیرساخت های انرژی از طریق بهتر بسازید لایحه، و همچنین رویکردهای دیگری مانند سناتور کریس کونز شرکت مالی صنعتی، می تواند تولید را انعطاف پذیرتر کند و در نهایت آسیب پذیری مصرف کنندگان را در برابر بزرگترین منابع نوسان قیمت کاهش دهد. برای پرداختن به تورم در قیمت کالاها، سیاست باید زیرساخت هایی را ایجاد کند تا گلوگاه های تورمی را گسترش دهد، مانند مواردی که در حال حاضر در بندر لس آنجلس می بینیم، جایی که بیش از 75 کشتی پهلو گرفته اند و منتظر یک اسکله باز.
علیرغم این واقعیت که تورم بالاتر سیاستگذاران و مفسران را با چشم انتظاری به فدرال رزرو نگاه می کند، سیاست پولی ابزار جراحی نیست که بتواند تورم را بدون آسیب رساندن به بقیه اقتصاد کنترل کند. در عوض، سیاست پولی تنها به صورت اریب – و از منظر بهبود بازار کار، به طور خطرناکی – به تورم می‌پردازد.
فدرال رزرو در درجه اول تورم را کنترل می کند و شرایط مالی را به اندازه کافی تنبیه می کند تا سرمایه گذاری و استخدام را کند کند. سرعت پایین‌تر افزایش اشتغال باعث کاهش هزینه‌ها برای کالاها و خدمات خانگی می‌شود. این اغلب به‌عنوان یک مانور با دقت بالا ارائه می‌شود، اما بیشتر جنبه‌ی نقدی دارد: آسیب جانبی به اشتغال و سرمایه‌گذاری ثابت کسب‌وکار ناشی از این روش کنترل تورم بی‌اهمیت نیست.
در این مرحله در بهبود، سرمایه گذاری است شروع به پاسخ دادن پس از دهه ها در سطح افسرده سیاست ضد تورمی که آن سرمایه‌گذاری‌های جدید را گران‌تر می‌کند، به این معنی است که کسب‌وکارها بیشتر از این سرمایه‌گذاری‌ها چشم‌پوشی می‌کنند، و اقتصاد به‌عنوان یک کل، مزایای ضدتورمی سرمایه‌گذاری بالاتر را از دست خواهد داد. موفقیت سیاست ضد رکودی باید به کسب و کارها فرصتی بدهد تا ظرفیت اضافی لازم برای تاب آوری یک اقتصاد در برابر شوک های آینده را ایجاد کنند. کاهش درست زمانی که آن سرمایه گذاری ها انجام می شود، ما را برای تکرار در شوک بعدی آماده می کند.
در ضمن ما هنوز هستیم 4.2 میلیون شغل کم است سطح اشتغال قبل از همه گیری در حالی که سرعت بهبود تا کنون تحسین برانگیز بوده است، اتکا به فدرال رزرو برای محدود کردن تورم از طریق سیاست پولی به معنای انتخاب صریح کاهش سرعتی است که کارگران می توانند شغل پیدا کنند. اگر نگران تورم به دلیل خطراتی که برای رفاه خانوارها به همراه دارد، هستیم، روشن نیست که پاسخ دادن با بیکار کردن همین افراد به منظور کاهش تورم، باعث بهبود اشتغال درازمدت یا نتایج تورم – یا چشم‌انداز سیاسی بایدن شود. برای آن موضوع
در نهایت، تورمی که امروز شاهد آن هستیم یک هزینه واقعی برای خانوارها است، اما هزینه‌ای است که به دلیل شکست‌های گذشته برای خروج از پویایی کم اشتغال و سرمایه‌گذاری پایین که پس از رکودهای قبلی ایجاد شد، ایجاد شد. درس واقعی این نیست که باید رشد شغلی آهسته‌تر و حمایت مالی ناچیز را به خاطر کاهش تورم بپذیریم، بلکه این است که شکست در پیگیری پاسخ‌های جاه‌طلبانه به اندازه کافی به رکود می‌تواند سرمایه‌گذاری کم در درازمدت را تداوم بخشد و شکنندگی‌هایی را ایجاد کند که امروز در معرض دید قرار گرفته‌اند.
